Ons ware soevereine bezit

Niemand kan zomaar een grote koninklijke claim indienen, alsof ze soevereine rechten hadden, en op de een of andere manier wordt het op een of andere manier op magische wijze echt, echt en legitiem. Het moet rechtsgeldig zijn om rechtmatig te zijn. Wettigheid is wat de schapen van de geiten scheidt. Het onderscheidt de ware en authentieke royals van de vervalsingen, de bedriegers en vervalsers. Als de wet een claim niet ondersteunt, is de claim onjuist en kan deze straffeloos worden afgewezen. Dit komt doordat soevereiniteit en royalty ofwel op een wettelijke basis bestaan, ofwel helemaal niet.

Het beoordelen van een onteigende soevereine claim, zonder de toepasselijke en relevante wetten te kennen, is als het beoordelen van een koning of bedrijf op basis van de wettelijke norm die bedoeld is voor een walvis, een zeldzame vogel of een kronkelige vogel. Het gebruik van de verkeerde criteria kan leiden tot een enorm misverstand over de betrokken fundamentele feiten. Het punt is dat als iemand niet op de hoogte is van de wet, hij gemakkelijk een verkeerd geïnformeerde beslissing kan nemen en een situatie oneerlijk kan beoordelen. Dit is tegenwoordig een gangbare praktijk op het gebied van adel en ridderlijkheid. Mensen, in het algemeen, en de zogenaamde experts, kennen maar al te vaak de wetten die de afgezette soevereiniteit regelen, wat de sleutel is om te begrijpen wat geoorloofd en juist is.

Als iemands claim niet legaal is, is deze niet geldig. Dat is de juridische realiteit van de situatie op dit gebied. Maar legaliteit voor een gedeponeerde claim betekent niet het afvragen van een akte, het veranderen van iemands naam, religieuze goedkeuring, het verkrijgen van een handelsmerk of copyright, verloren en gevonden regels, of de zogenaamde jus sanguinis of afkomst zonder publiekrecht om het te ondersteunen. Internationaal voorschrijven is in feite de enige wet op aarde die het mogelijk maakt dat soevereiniteit, het hoogste seculiere recht op aarde, legaal op afgezette basis blijft bestaan.

Het punt is: “De wet maakt de koning. . . van de wet die hij heeft ontvangen, namelijk macht en heerschappij: want waar [de wet niet handhaaft en bevestigt] is er geen [rechtmatige] koning [of een afgezette wettige monarchie]. (Edward Coke, Selected Writings and Speeches of Sir Edward Coke, deel 1, Steve Sheppard, ed., 2003, p. 102) Kennis van de wet is een manier om te identificeren wat geldig is en wat juridische onzin is. En wat de wet kan creëren, kan het ook legaal vernietigen.

Afgezette soevereiniteit kan permanent en voor altijd worden behouden of verloren. Dat is, ". . . Na zoveel jaren van voorschrift hebben onze koningen en keizers [verbeurd of] al die ware en oude keizerlijke rechten [van heerschappij en koninklijk voorrecht] verloren. . . . " (Citaat van Hermann Conring (1606-1681) in Constantin Fasolt, Past Sense - Studies in Medieval and Early Modern European History, 2014, p. 364) Prescriptief recht maakt een einde aan alle koninklijke en soevereine rechten.

“. . . De onbeschrijfbaarheid [het onvermogen om koninklijke titels te vernietigen], vormt [en] geen onderdeel van de wet van naties. " Philipp Melancthon (1497-1560), "Art.18: Melancthon's Letter to Dr. Troy", The Annual Review, and History of Literature, vol. 4, Arthur Akin, uitg., 1806, p. 263. “. . . De rechten van een [afgezette] dynastie, hoe oud ook, hoe gevierd, hoe roemrijk ook [kan] worden vernietigd, vernietigd, alsof ze nooit waren [of nooit hebben bestaan]. " ("The New French Dynasty," The Metropolitan: a Monthly Magazine, gewijd aan religie, onderwijs en literatuur, en algemene informatie, deel 2, nr. 1, februari 1854, p. 41) Dat is de wet en hoe het werkt . Het hele punt is, volgens de wet van de naties, als een afgezet huis zijn rechten niet handhaaft en behoudt, “. . . alle eindigen [of eindigen] in Recept. . . . " (Edmund Burke, Works of Edmund Burke, vol. 9, p. 449, 2005, p. 450) Dat wil zeggen: "onheuglijke recept snijdt [barst of vernietigt] alle claims." (Adam Smith, The Glasgow Edition of the Works and Correspondence of the Works and Correspondence of Adam Smith (1981-1987), vol. 5, Lectures on Jurisprudence, RL Meek, DD Raphael and PG Stein, eds., 2004, p. 72) “. . . Voorschrift heeft de macht om de titels van zowel prinsen als privé-mannen te bekrachtigen en te bevestigen [met andere woorden, bestendigen]. " (George Buck, The History of the Life and Reign of Richard the Third, 1647, p.144)

Het is de internationale wet van verjaring, niet de nationale wet, die de afgezette soevereiniteit bewaart of vernietigt. Als de voorgeschreven wet wordt nageleefd, dan “. . . Een prins, ten onrechte afgezet [door indringers en / of opstandige onderdanen]. . . heeft nog steeds recht op zijn koninkrijk. . . . " (Emerich de Vattel, The Law of Nations, Boek 8, hoofdstuk 9, nr. 9) Het goede nieuws is dat niet-regerende soevereiniteit eeuwig kan duren. (Zie "Afgezette soevereiniteit en royalty: hoe het te behouden en hoe het verloren kan gaan.")

Voorschrift werkt echter niet als een oud zogenaamd koninkrijk in de eerste plaats echt geen soevereiniteit had. Het boek van Dr. Kerr toont bijvoorbeeld bewijs dat beschrijft hoe de zogenaamde koninkrijken binnen en grensafhankelijkheden zonder het Byzantijnse rijk geen soevereiniteit hadden, ook al werden ze koningen genoemd. Hij beschreef hoe ze geen munten konden uitgeven - een daad van soevereiniteit, en zelfs de naam die ervoor werd gebruikt, werd gebruikt voor rechters en kleine en grote gouverneurs, waaruit bleek dat het woord dat voor koning werd gebruikt niet soevereiniteit betekende. Prescriptieve wetgeving kan niet-soevereiniteiten niet in stand houden. Deze wet kan niet doorgeven wat niet bestaat. (Zie "Voorschrift kan niet alle vorderingen behouden" in hoofdstuk 3, en "Protectoraten, vazallen, quasi-soevereiniteiten" in hoofdstuk 2, beide in deel 2 van The Entitlement to Rule: Legal, Non-Territorial Sovereignty in International Law)

Kortom, als mensen hun mening niet op de wet baseren, lopen ze niet synchroon met wat de adel, het koningschap en de ridderlijkheid maakt of breekt. Dit kan worden samengevat door het oude gezegde: "Tot de wet en tot het getuigenis: als ze niet volgens dit woord spreken, is dat omdat er geen licht in is." (Jesaja 8:20) Het veld van adel en koningschap kan niet gedijen op basis van vooringenomen meningen. Waarheid is het enige dat het veld in staat zal stellen om te genezen, te herstellen, te verbeteren en opnieuw te gedijen.